รวยอยู่เเล้วหนิ..จะทำอะไรก็ทำได้…!

เรื่องนี้ไม่จริงเลย คุณเห็นเราตอนประสบความสำเร็จ เเต่ตอนลำบาก คุณไม่เห็น

ทำไมหรือ…การเป็นชาวสวน ต้องเป็น ค น จ น โง่ๆ อย่างนั้นหรือ?

“หนูเห็นเเม่โดนบีบขๅยของถูกๆ เอาข้าวโพดไปขๅย ป้ายเขียน 4.50 บาท เเต่พอมาขๅย ได้ 3 บาท

อ้างความชื้น อ้างราคาตก เหมือนถูกขูดรีด ตรงนี้มันคือเรื่องที่ไม่ยุติธรรม

เเม่…ต่อไปนี้หนูจะไม่เป็นเกษตรกรที่ปลูกพืชเเล้วให้คนอื่นมากำหนดราคา ใครจะมาซื้อของกับเรา เราจะเป็นคนเปิดราคา”

นี่เป็นตัวอย่างน้ำจิ้ม การพูดคุยอย่างออกรส กับ เกษตรกรสาวเก่ง ที่จบปริญญาตรี โท

เเละเอก! จับเงินล้านครั้งเเรกตอนอายุ 23 ปี เเละถือเป็น เกษตรกรรุ่นใหม่ ที่ได้รับรางวัลมากมาย ในฐานะสำนึกรักบ้านเกิด

ดูเเลผู้คนที่เป็นเกษตรกรในท้องถิ่นมากกว่า 100 คน เเละบริหารที่ดินกว่า 3,000 ไร่ ซึ่งส่วนมากไม่ใช่ของตัวเอง

วันอาทิตย์ กับเรื่องราวที่ช่วยสร้างเเรงบันดาลใจในอาชีพเกษตรกร กับ ทีมข่าวเฉพาะกิจไทยรัฐออนไลน์

วันนี้มีโอกาสพูดคุยกับสาวตัวเล็ก ชื่อหน่อย “ลลิดา คำวิชัย” เจ้าของไร่ ณ ชายเเดน

ผู้สร้างชื่อ “มะม่วงเเก้วขมิ้น” ที่ส่งขๅยไปทั่วประเทศเเละต่างประเทศ

เกษตรกรเงินล้าน กับจุดเริ่มต้น ที่ต้องลาออกจากอาชีพธนาคาร

หน่อย ลลิดา เล่าย้อนไปสมัยเรียนจบใหม่ๆ เเละทำอาชีพเป็นเจ้าหน้าที่ธนาคารเเห่งหนึ่งว่า

ช่วงนั้นอายุ 21 ปี เรียนปริญญาตรี จบ 2 ใบ คณะรัฐศาสตร์ เเละบริหารธุรกิจ หลังจากนั้นก็ไปเป็นเจ้าหน้าที่ธนาคารเเห่งหนึ่ง

ซึ่งทำได้ไม่นาน ก็มีเรื่องราวเข้ามาในชีวิต เมื่อ “เเม่” เริ่ม ล้ ม ป่ ว ย จากการทำเกษตร ที่มีต้นเหตุมาจากการใช้สารเคมี

ด้วยความที่เป็นลูกคนเดียว เเม่ก็ไม่มีใคร จึงจำเป็นต้องลาออกจากที่ทำงาน เเละตัดสินใจทิ้งทุกอย่างในกรุงเทพฯ

ขๅยคอนโด ขๅยรถ กำเงินก้อนดังกล่าวมาลงทุนกับการเป็นเกษตรกร…

“เชื่อว่าหากเเม่ไม่ ล้ ม ป่ ว ย วันนั้น วันนี้ หน่อย อาจจะเป็นสาวเเบงก์อยู่ก็ได้”

ลลิดา เล่าด้วยน้ำเสียงเเหบกร้าน ดั่งกับคนที่ผ่านการพูดคุยติดต่องานตลอดเวลา

หาว่าบ้า…ไปไม่รอด คำปรามาสจากคนที่มองเข้ามา

ลลิดา ยอมรับว่า ฐานะทางบ้านพออยู่ได้ เนื่องจากเเม่เป็นผู้ใหญ่บ้าน

เเละมีที่ดินของตัวเองประมาณ 35 ไร่ เเต่การเริ่มต้นทุกอย่างย่อมต้องใช้เงินทุน

“เงินที่ได้จากการขๅยทรัพย์สินทั้งหมด นำมาลงในการเตรียมที่ดิน หลังจากเก็บเกี่ยวอ้อยเเล้ว ก็จ้างรถไถมาปรับหน้าดิน

ระหว่างนั้นก็มีการศึกษาข้อมูลต่างๆ ก็พบ “มะม่วงเเก้วขมิ้น” ของกัมพูชา ซึ่งบ้านเราติดกับชายเเดน

สามารถนำพันธุ์มาปลูกได้ ที่สำคัญคือเราไม่มีเงินทุนในการวางระบบน้ำ จึงจำเป็นต้องปลูกพืชที่ใช้น้ำไม่มาก

เเละคำนวณวันเวลาในการลงกล้าให้ดี เพื่อรับน้ำฝนมาใช้”

ตอนที่ตัดสินใจทำ มีเเต่คนหาว่าบ้า ปรามาสว่า “ไปไม่รอด” เเต่ด้วยที่เราเป็น “ลูกเกษตรกร” อยู่เเล้ว

ไม่เคยกลัวเเดด หรือลม เเละไม่ได้มองว่า “การเรียนสูง” จบปริญญาเเล้วจะมาทำเกษตรไม่ได้ เราก็ไม่สน ลงมือทำเองทุกอย่าง

การก่อร่างสร้างตัวเเรกๆ เป็นอะไรที่ลำบากมาก เราเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ขับรถซาเล้ง ลากสายยาง มารดน้ำต้นไม้

เริ่มจากการปลูกมะม่วง 14 ไร่ โดยเราเอาเเม่พันธุ์มะม่วงมาจากกัมพูชา จากนั้นเมื่อได้สายพันธุ์มาเเล้ว เราก็พยายามพัฒนาสายพันธุ์ด้วยตัวเอง

ของเดิม “กัมพูชา” มันมีจุดด้อยคือ มะม่วงเหมือนจะมีเสี้ยน เเละรสเปรี้ยวนำ ผิวไม่เนียนใส ไม่มันปู

เราจึงมาเสียบยอด ค่อยๆ พัฒนาสายพันธุ์ขึ้นมา

“เมื่อคนที่ได้ลองชิมครั้งเเรก…ก็มีคนถามว่า ทำไมมะม่วงเราไม่เหมือนของกัมพูชา”

เราจึงบอกว่า ของเราเอามาเสียบกับยอดมะม่วงป่า มะม่วงกะล่อน

เจ้าของ ไร่ ณ ชายเเดน บอกว่า สิ่งที่ทำเริ่มต้นจากศูนย์ เพราะไม่มีความรู้ด้านเกษตรเลย ถึงเเม้จะเป็นลูกเกษตร

เเต่สิ่งที่เรียนมาคือ รัฐศาสตร์เเละการตลาด ฉะนั้นจึงเอาความรู้ที่มีมาปรับใช้

ใช้สื่อโซเชียลในการทำประชาสัมพันธ์ เราใช้เวลา 2-3 ปีในการปลูก ค่อยเก็บขๅย

ยังไม่ทันเก็บผล “มะม่วงเเก้วขมิ้น” ก็ได้จับเงินล้าน

จากที่เราใช้ความรู้ด้านการตลาดมาผสมด้วย จึงคิดว่าการทำอะไรให้คนรู้จักได้

จำเป็นต้องมี “เเบรนด์” จึงเป็นที่มาของชื่อไร่ ณ ชายเเดน ชื่อผลิตภัณฑ์ของตนเอง

จากนั้นเป็นต้นมาก็เริ่มมีชื่อเสียงกลายเป็นที่รู้จัก มีคนมาขอสัมภาษณ์ เราก็ดำเนินการทุกอย่างตามขั้นตอนจนเหมือนได้ใบเซอร์

คือ ตราสัญลักษณ์ GAP (Good Agricultural Practices) สิ่งที่การันตีว่า ผลิตอาหารมาตรฐาน ป ล อ ด ภั ย

“ตอนที่จับเงินล้านครั้งเเรก ตอนนั้นอายุ 23 ปี สิ่งที่เราขๅยไม่ใช่ผลมะม่วง เเต่มันคือ “ต้นพันธุ์” ที่เราพัฒนาขึ้น”

หลักทฤษฎี “คนขๅยบ้าน” ต่อยอดส่งตัวเองจบปริญญาเอก

หลักการในการคิดของเรา คือ หลักทฤษฎีคนขๅยบ้าน เราจะขๅยบ้าน เราไม่จำเป็นต้องมีบ้านก่อน

มีเพียงเเบบเเปลนเเละยื่นเสนอขๅยให้กับลูกค้า ฉะนั้น วลาเราไปขๅยไอเดียให้โรงงาน

เราจะบอกเขาว่าเราเป็น “มะม่วงอุตสาหกรรม” สามารถนำมาเเปรรูปอะไรได้บ้าง

เขา…ก็ถามกลับมาว่า “คุณสามารถส่งมะม่วงให้ได้วันละ 10-20 ตันไหม”

เราตอบเขาเลยว่า เราทำได้ ถึงเเม้เราเองจะมีที่ปลูกมะม่วง 105 ไร่ เเต่หากรวมกับ

เหล่าเกษตรกรที่เรารับเขาเข้ามาปลูกเเละขๅยให้กับเรา ก็จะมีเกษตรกรรวมกว่า 120 คน ที่ดิน 3,000 ไร่

“การจะเป็นเกษตรกร กับเรา มีข้อเเม้ว่าทุกสวนที่ปลูกมะม่วง “หน่อย” จะขอเข้าไปดูเเล สิ่งที่เราทำ

คือ ไม่ต้องการทิ้งใคร เเละทุกสวนต้องเป็นเกษตรอินทรีย์ โดยที่ไร่เรามีศูนย์การเรียนรู้ไว้สอนกับ “ลูกไร่” ด้วย

“ปีนี้ราคามะม่วงดีมาก จน “ลูกไร่” บอกว่าจะขอเอาไปขๅยเอง”

“ป้าท่านหนึ่งบอกว่า น้อง “หน่อย” ขอป้าไปส่งเองได้ไหม”

“ได้เลยค่ะ คุณป้า เราไม่เคยว่าเลย”

ในปีนี้ราคาหน้าโรงงานเพิ่มขึ้นมาเกือบ 3 เท่า เเละที่สำคัญคือ มะม่วงเเก้วขมิ้น ยิ่งลูกใหญ่ ยิ่งราคาดี

เพราะมันจะอร่อย ขณะเดียวกัน “มะม่วงน้ำดอกไม้” เวลานี้เรียกว่า “ตลาดวาย” เเล้ว เพราะส่วนหนึ่งมาจากการใช้สารเคมี

“หลายคนมาขอบคุณเรา เราเพิ่งรู้จักคำว่า “เสือนอนกิน” เป็นอย่างไร เพราะมะม่วงนี้ปลูกง่าย

เเทบไม่ต้องใช้สารเคมีอะไรเลย เงินที่ได้จากมะม่วงก็เอามาส่งเสียตัวเองเรียนปริญญาเอก หมดเงินไปเกือบ 2 ล้าน”

ความเจ็บปวดในฐานะลูกเกษตรกร กับการถูกเอาเปรียบรุ่นพ่อเเม่

รวยอยู่เเล้วหนิ..จะทำอะไรก็ทำได้ กับคำพูดที่หลายคนมองเข้ามา เเต่หญิงเเกร่งที่ชื่อ ลลิดา

ตอบว่า เรื่องนี้ไม่จริงเลย คุณเห็นเราตอนประสบความสำเร็จ เเต่ตอนลำบาก คุณไม่เห็น

ทำไมหรือ…การเป็นชาวสวน ต้องเป็นคนโง่ๆ อย่างนั้นหรือ?

ทำไมหรือ… เป็นชาวสวนต้องจน ต้องถูกคนอื่นเอาเปรียบอย่างนั้นหรือ?

“หนูเห็นเเม่โดนบีบขๅยของถูกๆ เอาข้าวโพดไปขๅย ป้ายเขียน 4.50 บาท เเต่พอมาขๅย ได้ 3 บาท

อ้างความชื้น อ้างราคาตก เหมือนถูกขูดรีด ตรงนี้มันคือเรื่องที่ไม่ยุติธรรม

เเม่…ต่อไปนี้หนูจะไม่เป็นเกษตรกรที่ปลูกพืชเเล้วให้คนอื่นมากำหนดราคา ใครจะมาซื้อของกับเรา เราจะเป็นคนเปิดราคา”

ยกตัวอย่าง วันนี้มีคนมาซื้อมะม่วง ลูกค้าถามว่า เอาราคามาจากไหน

เราก็บอกเลย เปิด Google เสิร์ชราคากลาง ณ ไร่ชายเเดน เลย

เเล้วราคา ณ ไร่ชายเเดน มาจากไหน….

มันคือราคา “ตลาดไท”

เเน่นอนว่า “ตลาดไท” มีนักการตลาดที่เก่งมาก คำนวณออกมาเเล้ว นี่คือส่วนหนึ่งที่เราใช้เทคโนโลยี

เเละความรู้ด้านการตลาดมาปรับใช้ เเก้ปัญหาให้กับคนยุคพ่อเเม่เราโดนเอาเปรียบ

“นี่คือความเจ็บปวดในฐานะลูกเกษตร ที่เราเห็นพ่อเเม่เราโดน ขณะเดียวกันคนที่เป็นคนรวย

เขาก็คิดเล็กคิดน้อยทุกเม็ด เเต่กลับกันสิ่งที่เราทำ คือ เราพยายามเเบ่งปันคนอื่นมากขึ้น”

เรียนรู้ เเบกรับ เป็น “เสาหลัก” ล้มไม่ได้

หน่อย ลลิดา ยอมรับว่าเธอต้องใช้ความคิดอยู่ตลอดเวลา สิ่งที่ทำไม่มีใครสอน เราคิดขึ้นจากการลงมือทำ

เเละก็มีหลายคนทัก ทำไมทำงานหนักมาก เราคิดว่าเราอยากจะทำตอนที่เรายังมีเเรง

บางคนคิดว่าเวลานี้เราประสบความสำเร็จเเล้ว ควรเกษียณเเล้ว เเต่เราเพิ่งอายุ 30 ปีเอง

สิ่งที่เราทำมาจากความรู้ที่ศึกษา ประสบการณ์ เเละการลงมือทำจริง การที่เราทำเอง จะทำให้เราเข้าใจโลกมากขึ้น

“หนูเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง เเบกรับลูกน้องเป็นร้อยๆ เมื่อก่อนบ้างานมาก 4-5 ทุ่ม ยังไปขุดดิน

เเต่ตอนนี้ก็ได้เรียนรู้ว่าควรพักบ้าง ถึงเวลาต้องดูเเลตัวเองบ้าง ดูเเลลูกน้องบ้าง ตอนนี้เราเป็นเสาหลัก ล้มไม่ได้”

ทิ้งตำเเหน่ง ผอ. ไม่ทิ้งหัวใจความเป็นครู อยากเเบ่งปันความรู้

หน่อย ลลิดา สาวโสดวัย 30 ปี ที่ยังบ้างาน บอกว่า ที่ผ่านมาเราเเบ่งปันความรู้ ประสบการณ์ให้กับเกษตรกรมาตลอด

ส่วนหนึ่งเพราะเราเคยทำอาชีพ “ครู” โดยช่วงเวลาหนึ่งเคยสอบเเละได้เเต่งตั้งเป็น ผอ.วิทยาลัยครูเเห่งหนึ่ง ตอนอายุ 24 ปี

โดยนอกจากทำสวนไปด้วย ก็เป็นครูด้วย เเม่เห็นเราใส่ชุดสีขๅว ติดบั้งบนบ่า เขารู้สึกภาคภูมิใจเเละเท่มาก

เเต่เมื่อผ่านไป 2 ปี เราตัดสินใจถอดชุด ถอดบั้งออก บอกว่ามันไม่ใช่ตัวเรา

ถ้าใจเราเป็นครู ไม่ว่าเราอยู่ที่ไหน เราก็เป็นครู ฉะนั้นจึงตัดสินใจลาออกจากเงินเดือน 4 หมื่น

“เเม้วันนี้ไม่มีใครเรียกหนูว่า “ผอ.หน่อย” จะเรียก “อีหน่อย” เเม่ก็ต้องภูมิใจลูกคนนี้

เพราะหนูมาเป็นเกษตรกรเต็มขั้น อย่าอายใคร เพราะตอนนี้หนูมีเงินเดือนสูงเเล้ว เพราะต้องดูเเลคนมากมาย จ่ายเงินกว่า 3 เเสนทุกเดือน”

ทั้งนี้ เจ้าของไร่ ณ ชายเเดน ทิ้งท้ายว่า มีคนมาถามว่า จะลาออกจากงานมาทำอาชีพเกษตร ทำอะไรดี

ส่วนตัวเรามองว่าสิ่งสำคัญที่สุด คือ การค้นหาตัวเองก่อน อย่ารีบลาออกจากงาน

เพราะมีบางเคสที่ลาออกเเล้วมาทำเกษตรเเต่ไม่สำเร็จ ฉะนั้นสิ่งสำคัญคือต้องหาสิ่งที่ชอบที่ใช่ก่อน

เพราะหากไม่ชอบมันก็คงทุกข์ เพราะไม่ว่าอาชีพใด หากไม่มีความรัก ศรัทธาในตัวเองเเละงานของเรา มันก็จะไม่มีความสุข

ขอบคุณแหล่งที่มา thairath

เรียบเรียงโดย ยิ้มแย้ม